Οι δυο φίλοι - Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Οι δυο φίλοι 

του Ζαχαρία Παπαντωνίου

 

Οι δύο Φίλοι 

(Ζαχαρίας Παπαντωνίου)

Ο σκύλος λέει της γάτας:
«Τα νύχια σου ετοιμάζεις,
φυσάς και καμπουριάζεις.
Μα τι έχεις και θυμώνεις;
Ώς πότε οι τσακωμοί;»
Κι εκείνη: «Μη ζυγώνεις,
σε σκίζω στη στιγμή!»
«Για στάσου, λέει ο σκύλος,
δε θέλεις να είμαι φίλος;
Μιλώ στα σοβαρά»
και κούναε την ουρά.
«Τρωγόμαστε βδομάδες,
παίρνεις και δίνεις ξύλο.
Aς πάψουν οι καυγάδες
και δέξου με για φίλο.
Δε σκέφτηκες κομμάτι
πως απ' την γκρίνια αυτή
θα μείνω μ' ένα μάτι,
θα μείνεις μ' ένα αυτί;»
Η γάτα με ησυχία
το πόδι κατεβάζει,
του σκύλου η ομιλία
σε συλλογή τη βάζει.
Λόγο τιμής εδώσαν·
ήταν εχθροί, φιλιώσαν.
Ξεχάσαν τι έχει γίνει.
Συντρόφεψαν. Ειρήνη.
«Βλέπω καλά; Έχει χάζι!»
τ' αφεντικό φωνάζει.
«Ποιοι να 'ν' οι δυο κει κάτω
που τρων στο ίδιο πιάτο;»
Oρθογραφία ι, η, ει, οι, αι, ια, ο, ω



Παπαντωνίου Ζαχαρίας

Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877-1940)   Μερικά από τα έργα του είναι:		Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής, συγγραφέας ταξιδιωτικών κειμένων, κριτικός τέχνης, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους των Νεοελληνικών γραμμάτων. Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου γεννήθηκε το 1877 στο Καρπενήσι και πέθανε στην Αθήνα το 1940.